امروز تولد يکسالگی اين وبلاگ است . يادم که سال پيش که می خواستم اين وبلاگ رو بسازم خيلی در مورد اسم اش و مطالبی که بايد در اونجا بنويسم فکر کردم . ايده های زيادی داشتم ولی آخرش اسمش شد وبلاگ بابا و دخترش و قرار شد که
جايي باشد براي حرفهاي من و دخترم
توی اين يک سال تجربه ها و فراز و نشيب های زيادی رو طی کردم با آدم های مختلف دوست شدم و از افکار شون و نوشته ها شون لذت بردم . مدتی رو در وبلاگ عمومی خبرنگار شدم و مدتی رو روزه سکوت گرفتم و چيزی ننوشتم . مدتی رو فقط برای خودم نوشتم و مدتی رو برای يکی دو نفر از دوستام نوشتم. و بلاخره برگشتم و دوباره توی همين وبلاگ و برای همه اونهايي که به سراغ اش می آيند با همه انتظاراتی که ازش دارند شروع کردم به نوشتن.
تا به حال از نوشته هام راضی هستم و به ياد ندارم که نوشته ای رو پاک کرده باشم( ولی تصحيح چرا ) و در تمام اين مدت هميشه از خودم پرسيده ام که آيا به اون هدفی که روز اول به خاطرش اين و بلاگ رو ايجاد کردم پايبند بودم يا نه ؟ اونچه که مسلمه اينه که برداشت من و ديگران از وبلاگ و وبلاگنويسي در طول اين مدت خيلی تغيير کرده ولی من هميشه برداشتم اين بوده که اتفاقات بوجود آمده چه مثبت چه منفی می تونند يک قدم ما رو به سمت رشد کردن و بزرگ شدن وبلاگ نويسی نزديک تر کنند. امروز وبلاگ من يک ساله می شه ولی من منتظر اون روزی هستم که اين وبلاگ و همه وبلاگهای ديگه فارسی دوران کودکی رو پشت سر بگذارند و وارد دوران بلوغ و شکوفايي بشوند. انشاالله/