يکی از دوستان ناشناس وبلاگستان در جواب مطلب چهارشنبه ايميلی داده و گفته:سلام. آقا شغل شما هر چي هست ول کنيد برين تو کار سينما و نقد. کار و بارتون ميگيره ها!خوب از اونجايي که حرف دوستان را شنيدن ادب است من هم نقاد شدم.
ديشب فيلم A Beautiful Mind رو ديديم. فيلم جالب و خوش ساختی بود هر چند که مدتی بود از اين نوع فيلم ها کمتر ساخته می شد ولی فکر نمی کنم اشتياق به ديدن اين ژانر توی مردم فروکش کرده باشه.اين فيلم ِ محصول 2001 داستان واقعی زندگی رياضيدان نابغه John F. Nash است که در سال 1994 برنده جايزه نوبل شد . داستان فيلم از سال 1948 و زمان دانشجويي او دردانشگاه پرينستون آغاز می شود او که به ندرت به کلاس می روه اکثرا محاسبات خودش رو روی پنجره های خوابگاه يا کنابخانه انجام می ده . اکثر دانشجويان از او کناره می گيرند تا زمانيکه با کشف يک اصل مهم در اقتصاد به يک چهره معروف جهانی بدل می شود.و به يک کرسی مهم MITدست می يابد پيشنهاد کار روی رمزهای ناگشوده از طرف پنتاگون زندگی او را وارد دنيای فوق محرمانه اطلاعات می کند و از اين زمان به بعد به دلايل نا معلومی مغز زيبای او دچار مشکل شده و تلاش های او برای تشخيص واقعيت از توهم بی نتيجه می ماند که به ناچار اين نابغه معروف را تبديل به ديوانه ء خطرناک مبتلی به شيزوفرنی می کند . بيماری که حتی دارو ها و شوک های درد آور الکتريکی هم از مقابله با آن عاجز اند. آنچه که او می خواهد فقط بازپس گرفتن مغز خويش است پس به ناچار مجبور به مبارزه با آين بيماری به روش خودش می شود. او متوجه می شود که در تمام اين سالها بی دليل در حال فرار کردن ار توهمات خودش بوده و حالا وقت آن است که بدون از بين بردن آن توهمات فقط بين واقعيت ها و توهمات خودش نوعی تعادل برقرار کند. کاری که نهايتاُ منجر به برگشتن او به جايگاه علمی مناسب خودش و کسب اعتبارات علمی بيشتر می شود.
بازی زيبای Russell Crowe بازيگر متولد نيوزلند ولی بزرگ شده در استراليا در نقش John Nash باعث شد که بعد از دريافت اسکار 2000 برای گلادياتور کانديد جايزه اسکار سال 2001هم بشود. جايزه ای که در اوج ناباوری و ناراحتی استراليايي ها و نيوزيلنديان نصيب دنزل واشنگتن رقيب سياهپوست او شد.
اما دو تا نکته قابل توجه: اول اينکه ديدن سايت رسمی و زيبای فيلم رو که با فلاش ساخته شده رو فراموش نکنيد و حتما يک سری به قسمت تست I.Q. اون بزنيد هرچند که بيشتر سوالات اش برای ايرانی ها غير استاندارده. دوم اينکه اگه اين فيلم رو توی خونه و روی DVD با بلندگوی استريو می بينيد يک کم صدای اون رو کم کنيد اين تنها راهيه که می شه همسايه ها رو از صدای وحشتناک و کاملا واقعی شکستن شيشه ها نجات داد وگرنه فردا مجبوريد برای همه قسم بخوريد که ديشب با عيالتون دعواتون نشده و کسی شيشه های خونه رو نشکسته!