سلام دوستان. بابای وبلاگ بابا و دخترش اين مطالب را می نويسدامروز مطلبی رو در جواب دوست خوبم صاحب وبلاگ عمومی فرستادم که فکر می کنم نقل اون در اينجا لازم باشه و هم تا حدودی دوستان عزيزی رو که گاه گاه احوال من رو می گيرند و از نبودنم می پرسند در جريان بگذاره
اما متن نامه:
سلام دوست عزيز
ممنون از ايميلتان ولی با کمال تاسف بايد بگويم که من تا حالا از اين صفحات نظرخواهی درست نکردم و اطلاعاتی در مورد درست کردن آن ندارم البته يک مطلب در سايت بلاگر درباره اون خونده بودم ولی هيچ وقت فرصت نشد که دنبالش بروم
درضمن می خواستم که يک مطلب ديگر را هم برايتان بگويم اون اينکه مدتی هست که هروقت سراغ وبلاگ ها می روم چه خوندن وبلاگ های ديگران و چه نوشتن در وبلاگ خودم و چه نوشتن در وبلاگ عمومی احساس خوبی که قبلا از خواندن و نوشتن وبلاگ را داشتم را ندارم و فکر می کنم که دوباره برگشته ام وسط همان دعواهای هميشگی که هيچوقت تمام هم نمی شوند و جالب اين است که هيچ فايده ای هم ندارند جز اعصاب خرد کردن های بی دليل . لذا با اجازه شما می خواهم که کمی به خودم استراحت بدهم شايد وبلاگ خواندن و وبلاگ نويسي خودم را ( نه ديگران را البته) محدود تر کردم شايد هم برای مدتی کنار گذاشتم البته هنوز تصميم قطعي نگرفتم ولی برای اولين قدم تصميم گرفتم که از نويسندگی در وبلاگ عمومی استعفا بدهم. نمی دانم شايد مقررات جديد در اين تصميم من دخيل بوده شايد هم نبوده باشد اما جدای همه ء اين حرفها از شما ممنونم که اجازه داديد در وبلاگی که شما پايه گزارش بوديد قلم بزنم . نوشتن در وبلاگ عمومی برای من که از اولين روزهای اون در اينجا بودم و کلی ماجرا های مختلف را در اون ديدم بسيار آموزنده بود که البته در دنياي واقعی شايد هيچوقت به اين صورت نمی توانست باشد.
از شما می خواهم که اين مطلب را به عنوان استعفا نامه من تلقی کنيد و فردا عضويت من را در وبلاگ عمومی کنسل کنيد چون با اجازه شما تا فردا می خواهم اين متن را به عنوان آخرين مطلبم در وبلاگ عمومی بنويسم و بعد از اون مرخص بشوم هرچند که هميشه ممنون محبت های شما و دوستان خوبی که در وبلاگ عمومی يا از طريق اون پيدا کردم هستم .
موفق باشيد
بابای خبرنگار سابق=بابای خبرنگار وبلاگ بابا و دخترش