همیشه به آدم هايي که بليط بخت آزمايي می خريدند به چشم آدم های سادلوح يا خوش باور نگاه می کردم. آخه آدم چقدر بايد ساده باشه که باور کنه اون یک دونه بليطی که خريده همون بليط استثناييه که ميون ميليونها بليط ديگه اون رو برنده یک کوه اسکناس می کنه. اما يکی دو هفته پيش که داشتم با نيلوفر و مامانش می رفتيم گردش يکهو صحبت این بليط ها شد و مامان نيلوقر پرسيد که اينها چطوريه و چه کار بايد با هاش کرد و بلاخره تصميم گرقتيم يکدونه ازيک دلاری هاش رو بخريم و امتحان کنيم. از پسرک روزنامه فروش خواستم برام توضيح بده که از بين اون همه کارت هر کدوم اش چه مدليه وجزئيات اش چيه و از نگاهش بخوبی می فهميدم که اون هم به من بچشم يک آدم ساده لوح و هالو نگاه می کنه . برام گفت که بايد قسمت خاصی از کارت رو با سکه خراش بدی و اگه از بین 9 تا عددی که ظاهر می شه 3 تاش عين هم باشه برنده همون مبلغ می شيد و با لبخند اضافه کرد اگه خوش شانس باشيد ممکنه يک دلار يا دو دلار ببريد . کارت رو خريدم و دادم دست مامان نيلوفر و مطالبق دستورات عمل کرديم و نتيجه اينکه اولين کارت ما برنده 5 دلار شد!
تصميم گرفتيم که اين پول و هرچی ديگه رو که برديم بگذاريم برای همين بازی و نتيجه اينکه تا ديروز که آخرين سکه باقی مونده خرج شد حدود 20 دلاری بازی کرده بوديم که البته فقط همون يک دلار اوليه اش از خودمون بود که اون رو هم بلاخره باختيم ولی اين نکته اش برام جالب بود که اگه همون اولين بار که کارت رو خريده بوديم می باختيم کلی ناراحت می شديم ولی حالا که بعد از چندين بار بردن و باختن بلاخره همه اون میلغ رو باختيم ديگه اونقدر ناراحتی نيستيم. گرچه در هر دو صورت يک دلار باختیم. اين ها رو نوشتم تا مقصود نوشته پايينی رو از ترتيب وقوع حوادت بيان کنم.
خنک آن قماربازی که بباخت هر چه بودش
بنماند هيچش الا هوس قمار ديگر